history

Background

The Razavi Sayyids are descendants attributed to Imam Reza (AS). This branch of Sayyids entered the city of Qom following the migration of Musa al-Mubarqa. From Qom, they also moved to the cities of Mashhad and Hamedan. In Mashhad, they achieved significant social positions and then dispersed to other areas.

The peak of the Razavi Sayyids’ prominence was during the Safavid era. The position of “Sadr,” the most important governmental post in the Safavid administration, was held by the Razavi Sayyids. They were also responsible for the religious custodianship of the Astan Quds Razavi and the shrine of Hazrat Abd al-Azim.

Imam Reza (AS), the ancestor of the Razavi Sayyids, had no children other than Imam Jawad (AS). The lineage of Imam Jawad (AS) continued through Imam Hadi (AS) and Musa al-Mubarqa. Therefore, Imam Jawad can be considered the first common ancestor of all Razavi Sayyids.

Lineage of Imam Hadi (AS)

A branch of the Razavi Sayyids descends from Imam Hadi (AS), who had a son named Ja’far. Due to his numerous offspring, Ja’far was known as Ja’far Karrin. He had 18 sons, and his lineage continued through 15 of them, including:

• - Abu al-Hasan Ali al-Ashqar, the chief of the naqibs in Baghdad

• - Abu al-Hasan Yahya Sufi, who moved from Hijaz to Baghdad

• - Abu al-Qasim Tahir, whose descendants lived in Baghdad

• - Ismail, whose descendants spread to Baghdad, Wasit, and Fars

• - Idris, who had more offspring than his brothers and lived in Medina

• - Abu al-Hasan Harun

• - Abu al-Husayn Mohsen

• - Musa - Abu Ja’far Muhammad Abbas Nasaba, who lived in Nishapur

• - Ubaydullah, who lived in Baghdad

• - Ibrahim

• - Abu Muhammad Hassan

• - Ahmad

• - Ishaq

Some Razavi Sayyids are descendants of Sayyid Muhammad, son of Imam Hadi (AS), who is buried near Samarra. They are fewer in number compared to Ja’far’s descendants.

Lineage of Musa al-Mubarqa

Most Razavi Sayyids in Iran descend from Musa al-Mubarqa, buried in Qom. His lineage continued through his four sons: Ahmad, Muhammad, Abdullah, and Ubaydullah. These Sayyids primarily reside in Qom, Hamedan, and Mashhad.

Qom

The history of the Razavi Sayyids in Qom traces back to Musa al-Mubarqa’s settlement there. According to historical records of Qom, Musa bin Muhammad, known as Musa al-Mubarqa, moved from Kufa to Qom in 256 AH. Due to his continuous use of a veil, he was called “al-Mubarqa.” After his arrival, his children and relatives, the Razavi Sayyids, also moved to Qom, making it a haven for them.

Mashhad

Razavi Sayyids migrated from Qom to other places, including Mashhad. The first of the Razavi Sayyids in Mashhad was Mir Shams al-Din Muhammad, who moved from Qom during the reign of Shahrukh Timurid (807-850 AH). His lineage traces back to Imam Reza (AS) through 19 generations.

Upon his arrival in Mashhad, Mir Shams al-Din became a prominent figure and was entrusted with the governorship of Tabriz for some time. After moving to Mashhad, he took over the custodianship of the Astan Quds Razavi, previously held by the Mousavi Sayyids. He established many endowments for his descendants, which still exist today. A book titled “The Razavi Sayyids in Mashhad from the Beginning to the End of the Qajar Era” has been written about these Sayyids.

Safavid Era

The Safavid kings’ belief in utilizing religious scholars and Sayyids led to their appointment as government representatives in Mashhad. During one period, they gained significant influence in Mashhad and Iran, unmatched in later times. The position of Sadr, the highest government post for the Razavi Sayyids during the Safavid period, was held for 21 years by Mirza Abu Talib Razavi, son of Muhammad Baqir Razavi. His prolonged tenure indicates his strong position in the Safavid court. Besides this official role, they were trusted advisors to the Safavid kings and were responsible for the religious custodianship of Hazrat Abd al-Azim.

During the Safavid period, the administrative structure of the Astan Quds Razavi took shape and expanded. With the ascension of Shah Abbas and his attention to endowments, many endowments were dedicated to the shrine. Razavi Sayyids held various positions such as custodian, supervisor, head caretaker, and other roles within the shrine.

Families

• Nazariyans: Descendants of Amir Muhammad Razavi, divided into two branches:
  • Keepers
  • Teachers
• Sarkashikans: Descendants of Mir Shams al-Din, divided into two branches in the past two centuries:
  • Head caretakers
  • Pilgrimage reciters

Hamedan

The Razavi Sayyids of Hamedan are among the oldest Razavi families.

• Kababayans: Descendants of Mohsen bin Muhammad bin Ali bin Muhammad bin Hussein bin Fadshah (Padshah) bin Abu al-Qasim bin Amira bin Abu al-Fadl bin Bandar bin Isa bin Muhammad bin Ahmad bin Musa bin Abu Abdullah Ahmad Naqib bin Muhammad al-Araj bin Ahmad bin Musa al-Mubarqa bin Imam Muhammad Taqi bin Ali bin Musa al-Reza. Named after the Kababayan neighborhood, where they resided.

In the past two centuries, branches of Razavi families such as Imam Jomaa, Shari’atmadar, Sajjadi, and Mubarqa have emerged in this city.

• Hakimkhana Sayyids: Descendants of Muhammad Jawad Razavi, who have produced jurists and judges in Hamedan in the past two centuries.

Other Cities

Razavi Sayyids are spread across many cities in Iran and other countries. Small branches of Razavi Sayyids can be found in Tehran, Shiraz, Kerman, Yazd, Kashan, and Kashmir.

References

1. “Shajareh Tayyiba in the Ancestry of the Razavi Sayyid Lineage,” Mirza Muhammad Baqir bin Ismail Razavi, edited by Seyed Muhammad Taqi Modarres Razavi, reviewed and revised by Mehdi Sidi, Mashhad, Ahang Qalam, 2005. The original book, authored in 1915-1916 (1934-1935), is kept in the handwritten manuscripts section of the Central Library of Astan Quds Razavi with the number 11811. In 1973, Seyed Muhammad Taqi Modarres Razavi, son of the author, published the book with additional explanations.

پیش‌زمینه

سادات رضوی به فرزندان و نسل‌های منتسب به امام رضا (ع) گفته می‌شود. این شاخه از سادات پس از مهاجرت موسی مبرقع به قم وارد این شهر شدند و از آنجا به شهرهای مشهد و همدان نیز عزیمت کردند. آنها در مشهد به موقعیت‌های بزرگ اجتماعی دست یافته و سپس به نقاط دیگر پراکنده شدند.

اوج اعتلای سادات رضوی در دوره صفویه بوده است. منصب صدر، مهم‌ترین پست حکومتی صفویه، در اختیار سادات رضوی بود. تولیت شرعی آستان قدس رضوی و حضرت عبدالعظیم نیز بر عهده ایشان بوده است.

امام رضا (ع)، جد سادات رضوی، فرزندی به جز امام جواد (ع) نداشت. نسل امام جواد (ع) نیز از امام هادی (ع) و موسی مبرقع باقی مانده است. بنابراین می‌توان امام جواد را اولین جد مشترک تمام سادات رضوی دانست.

نسل امام هادی (ع)

شاخه‌ای از سادات رضوی از نسل امام هادی (ع) هستند که فرزندی به نام جعفر داشت. وی به دلیل کثرت اولاد به جعفر کرین معروف بود. او ۱۸ فرزند پسر داشت که نسلش از ۱۵ تن از آنها باقی ماند. این فرزندان عبارتند از: - ابو الحسن علی الاشقر، بزرگ نقبا در بغداد - ابو الحسن یحیی صوفی، که از حجاز به بغداد آمد - ابو القاسم طاهر، که نسلش در بغداد بودند - اسماعیل، که نسلش در بغداد، واسط و فارس پراکنده شدند - ادریس، که اولادش بیشتر از برادرانش بوده و در مدینه می‌زیسته است - ابو الحسن هارون - ابو الحسین محسن - موسی - ابو جعفر محمد عباس نسابه، که در نیشابور می‌زیسته است - عبیدالله، که در بغداد می‌زیسته است - ابراهیم - ابو محمد حسن - احمد - اسحاق

برخی از سادات رضوی از نسل سید محمد، فرزند امام هادی (ع) هستند که در حوالی سامرا دفن شده است. اینان نسبت به فرزندان جعفر بسیار اندکند.

نسل موسی مبرقع

بیشتر سادات رضوی ایران از نسل موسی مبرقع هستند که در قم مدفون است. نسل موسی مبرقع از چهار فرزندش به نام‌های احمد، محمد، عبدالله و عبیدالله باقی ماند. سادات رضوی از نسل موسی مبرقع بیشتر در قم، همدان و مشهد ساکن هستند.

قم

سابقه سادات رضوی قم به سکونت موسی مبرقع در قم برمی‌گردد. طبق شهادت تاریخ قم، موسی بن محمد یعنی همان موسی مبرقع از کوفه به قم رفت. وی در سال ۲۵۶ به قم رفت و از آنجا که پیوسته نقاب بر صورت داشت، وی را مبرقع می‌گویند. پس از آن فرزندان و اقوام وی از سادات رضوی به قم رفتند و قم مأمن سادات رضوی شد.

مشهد

سادات رضوی از قم به دیگر نقاط، از جمله مشهد عزیمت کردند. اولین شخص از سادات رضوی مشهد، میر شمس الدین محمد نام داشت که در زمان شاهرخ تیموری (۸۰۷ تا ۸۵۰ ه) از قم به مشهد رفت. نسب وی با ۱۹ واسطه به امام رضا (ع) می‌رسد.

زمانی که میر شمس الدین از قم به مشهد رفت، فرد متشخصی بود و مدتی نیز ظاهراً حکومت ولایت تبریز بدو واگذار شد. وی پس از حضور در مشهد، تولیت آستان قدس رضوی را که تا آن زمان در دست سادات موسوی بود، بر عهده گرفت. وی موقوفات زیادی برای سادات رضوی نسل خود احداث نمود. این موقوفات تا کنون موجود هستند.

کتابی مستقل به نام “سادات رضوی در مشهد از آغاز تا پایان قاجاریه” درباره این سادات نوشته شده است.

عهد صفویه

اعتقاد پادشاهان صفوی به استفاده از علماء مذهبی و یا سادات، این گروه را به عنوان نمایندگان حکومت در مشهد مطرح نمود و در یک دوره، نفوذی در مشهد و حتی ایران به دست آوردند که نظیر آن بعد‌ها تکرار نگردید. منصب صدر، مهم‌ترین پست حکومتی سادات رضوی در دوره صفویه بود. میرزا ابوطالب رضوی فرزند محمد باقر رضوی توانست به مدت ۲۱ سال این منصب را در اختیار داشته باشد. طولانی بودن مدت صدارت وی نیز نشان‌دهنده جایگاه محکم در دربار صفویه بوده و تا هنگام مرگ در سال ۱۰۹۹ آن را در اختیار داشت.

علاوه بر این منصب رسمی، آنان همواره مورد اعتماد شاهان صفوی بوده و طرف مشورت آنها در امور مختلف قرار می‌گرفته‌اند. آنان منصب تولیت شرعی حضرت عبدالعظیم را نیز بر عهده داشتند.

آستان قدس و سادات رضوی

دوره صفویه، زمان شکل‌گیری و گسترش تشکیلات اداری آستان قدس رضوی بوده است. همزمان با به حکومت رسیدن شاه عباس و توجه وی به امر وقف، موقوفات زیادی وقف آستانه شد. سادات رضوی در این دوره مشاغلی مانند تولی، نظارت، سرکشیک، خادم‌باشی و مشاغلی مانند خادمی، فراشی و… را در آستانه به عهده داشتند.

خاندان‌ها

• ناظریان: از نسل امیر محمد رضوی، به دو شاخه تقسیم می‌شوند:
  • تحویل‌داران
  • مدرسان
• سرکشیکان: از نسل میر شمس الدین، به دو شاخه تقسیم شده‌اند:
  • خادم‌باشیان
  • زیارت‌نامه‌خوان‌ها

همدان

سادات رضوی همدان از قدیمی‌ترین خانواده‌های سادات رضوی محسوب می‌شوند.

• سادات کبابیان: از نسل محسن بن محمد بن علی بن محمد بن حسین بن فادشاه (پادشاه) بن ابو القاسم بن امیره بن ابو الفضل بن بندار بن عیسی بن محمد بن احمد بن موسی بن ابو عبدالله احمد نقیب بن محمد الاعرج بن احمد بن موسی مبرقع بن امام محمد تقی بن علی بن موسی الرضا. به دلیل سکونت در محله کبابیان این شهر، به سادات کبابیان شهرت یافته‌اند.

در دو سده اخیر، شاخه‌هایی از خاندان‌های سادات رضوی امام جمعه، شریعتمدار، ساجدی، و مبرقع در این شهر پدید آمده‌اند.

• سادات حکیمخانه: سر دودمان این سادات محمد جواد رضوی است. در دو سده اخیر، خاندان‌های مجتهد و قاضی در این شهر پدید آمده‌اند.

دیگر شهرها

سادات رضوی در بسیاری از شهرهای ایران و حتی کشورهای دیگر پراکنده شده‌اند. در شهرهای تهران، شیراز، کرمان، یزد، کاشان و کشمیر شاخه‌های کوچکی از سادات رضوی وجود دارند.

منابع مطالعاتی

1. “شجره طیبه در انساب سلسله سادات علویه رضویه”، میرزا محمد باقر بن اسماعیل رضوی، مصحح سید محمد تقی مدرس رضوی، ویرایش و بازنگری مهدی سیدی، مشهد، آهنگ قلم، ۱۳۸۴. کتاب مذکور در سال ۱۳۳۴-۱۳۳۳ق (۱۲۹۴-۱۲۹۳ش) تألیف شده و اصل آن با خط نسخ مؤلف با شماره ۱۱۸۱۱ در گنجینه کتب خطی کتابخانه مرکزی آستان قدس رضوی نگهداری می‌شود. در سال ۱۳۵۲ش سید محمد تقی مدرس رضوی فرزند مؤلف، کتاب را با توضیحات و اضافاتی به چاپ رساند.

The First 35 Grad Fathers

The following is the family tree of Nazer family

1. امام موسی ال رضا: Musa al-Reza
   

2. علی: Ali
   

3. محمد تقی: Muhammad Taqi
   

4. موسی المبرقع: Musa al-Mubarraq
   

5. ابی عبدالله احمد: Abi Abdullah Ahmad
   

6. محمد الاعرج: Muhammad al-Aaraj
   

7. احمد النقیب: Ahmad al-Naqib
   

8. موسی: Musa
   

9. احمد: Ahmad
   

10. السید محمد: Al-Sayyid Muhammad
    

11. السید علی: Al-Sayyid Ali
    

12. میر جعفر: Mir Jafar
    

13. ابی محمد: Abi Muhammad
    

14. میر عیسی: Mir Isa
    

15. میر ابوالفتوح: Mir Abu’l-Futuh
    

16. میر علی: Mir Ali
    

17. حسن: Hassan
    

18. میر بار: Mir Bar
    

19. میر محمد: Mir Muhammad
    

20. میر محمود: Mir Mahmoud
    

21. شمس الدین محمد: Shams al-Din Muhammad
    

22. امیر غیاث الدین عزیز: Amir Ghiyas al-Din Aziz
    

23. میرزا غیاث الدین محمد: Mirza Ghiyas al-Din Muhammad
    

24. میرزا ابوطالب: Mirza Abu Talib
    

25. میرزا ابولقاسم: Mirza Abu’l-Qasim
    

26. میرزا ابوطالب: Mirza Abu Talib
    

27. میرزا بدیع: Mirza Badi
    

28. میرزا غیاث الدین: Mirza Ghiyas al-Din
    

29. میرزا ابراهیم مثولی: Mirza Ibrahim Mathuli
    

30. میرزا محمد ناظر: Mirza Muhammad Nazir
    

31. میرزا رضی ناظر: Mirza Razi Nazir
    

32. میرزا ابراهیم ناظر: Mirza Ibrahim Nazir
    

33. حاج میرزا محسن ناظر (1883 1300): Haj Mirza Mohsen Nazir 1883 1300
    

34. (1911 1329 (حاج میرزا حسن ناظر: (Haj Mirza Hassan Nazir (1911 1329)

35. (حاج میرزا یحیی ناظر (1949: Haj Mirza Yahya Nazir (1949)

So our grandfather is the 35th generation of Nazer family, so my dad is 36th, and I am 37th.